Początek ludzkości
W 1871 roku Darwin opublikował swoje Pochodzenie człowieka (Descent of Man). W dziele swym mocno osadzał
ludzkość w ewolucyjnym schemacie i sugerował tym samym, że mieliśmy małpiokształtnych przodków. Sugerował również,
że kolebką rodzaju ludzkiego była Afryka. Jakkolwiek godne uwagi idee Darwina były kontrowersyjne, to jednak zgromadzone
dowody naukowe stały się bazą dla powstania nowoczesnej biologii. Ewolucyjna teoria początku człowieka była
przeciwieństwem fundamentalistycznej wersji stworzenia. W 1856 roku prehistoryczne szczątki człowieka znaleziono w dolinie
rzeki Neander w Niemczech, a w 1868 dokonano dalszych odkryć w południowo-zachodniej Francji, w miejscowości Cro-
Magnon, w pobliżu Les Eyzies. W latach dziewięćdziesiątych XIX wieku szczątki jeszcze bardziej prymitywnych istot
znaleziono na środkowej Jawie, potem w Chinach, w Czouk’outien, a w 1924 roku odkryto pierwszą czaszkę “małpoluda” w
południowej Afryce. Wszystkie te znaleziska wzmocniły teorie o ewolucji człowieka i miały duży wpływ na dalszy rozwój
badań.
W świetle dzisiejszych badań można stwierdzić, że kolebka człowieka znajdowała się na terenie Afryki, a dokładniej w
Wielkim Rowie Wschodnioafrykańskim. Na podstawie zachowanych fragmentów i szkieletów, pochodzących ze stanowisk w
Etiopii, Kenii i Tanzanii, jasno wynika, że linia rodowa człowieka sięga ponad 4 miliony lat wstecz. Ponadto odkrycia te
pokazują, że poza naszym rodzajem Homo istniały jeszcze inne gatunki człowiekowatych, które wygasły pomimo pełnej
adaptacji.
Obecne dane naukowe wskazują na to, iż niewielka istota człekopodobna (człowiekowata?), znana jako
Ramapithecus, była wspólnym przodkiem wszystkich kopalnych gatunków człowieka i nas samych. Szczęki i zęby
Ramapithecusa znaleziono na stanowiskach rozrzuconych od Chin do Kenii, przy czym największy ich zbiór pochodzi z
Pakistanu. Te szczątki mają około 8 milionów lat, podczas gdy znaleziska afrykańskie są starsze; ich wiek ocenia się na ok. 14
milionów lat.